Η γενική έννοια του ιατρικού σφάλματος, ως προϋπόθεσης της αδικοπρακτικής ιατρικής ευθύνης.

Ως ιατρικό σφάλμα νοείται  η υποχρέωση ενημέρωσης του ασθενούς, 1993, 45 επ. Καράκωστα, Η αστική ευθύνη του ιατρού στο κοινοτικό δίκαιο, Αρμ 1994, 15 επ. Προστασία του καταναλωτή, ν. 2251/1994, 2004, 316-318. Φουντεδάκη, Αστική ιατρική ευθύνη. Γενική εισαγωγή/ Δογματική και δικαιοπολιτική θεώρηση/θεμελιώδεις έννοιες, 2003, 321 επ.· Κότσιανου, Ιατρική ευθύνη, 1977, 39 επ. Ομπέση, Η νομική φύση της ιατρικής ευθύνης στο αστικό δίκαιο. Επισημάνσεις συγκριτικού δικαίου, Αρμ 1993, 406 επ.) χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά του γιατρού που αξιολογείται ως υπολειπόμενη της επιβαλλόμενης στο επάγγελμά του και στη συγκεκριμένη περίπτωση επιμέλειας. Η προσέγγιση αυτή έχει κατά κανόνα δυο θεωρήσεις, μια στενότερη, κατά την οποία το ιατρικό σφάλμα υπάρχει, όταν ο γιατρός παραβαίνει τους κανόνες και τις αρχές της ιατρικής επιστήμης (δεν ενεργεί lege artis) και μια ευρύτερη, κατά την οποία ιατρικό σφάλμα συνιστά κάθε αμελής συμπεριφορά, δηλαδή και αυτή που μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, χωρίς να είναι αναγκαία η αναγωγή στους κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Σε κάθε περίπτωση, το ιατρικό σφάλμα ως παράβαση των κανόνων επιμέλειας που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του γιατρού πρέπει να είναι και υπαίτιο, δηλαδή περίπτωση όπου δικαιολογείται και η απόδοση προσωπικής μομφής κατά του δράστη.