Η Αποζημίωση χρήσεως ως όρος της μίσθωσης

Κατά τη διάταξη του άρθρου 601 ΑΚ προϋποθέσεις για την απαίτηση του συμφωνημένου μισθώματος, ως αποζημιώσεως χρήσεως είναι η λήξη της μίσθωσης και η μετά ταύτα παράνομη παρακράτηση του μισθίου από τον μισθωτή, χωρίς να ερευνάται αν ο εκμισθωτής υπέστη ζημία από την καθυστέρηση της απόδοσης. Εκτός όμως από την πιο πάνω αποζημίωση χρήσεως ο εκμισθωτής δικαιούται να απαιτήσει για την παρακράτηση του μισθίου και την αποκατάσταση κάθε άλλης περαιτέρω ζημίας κατά τις γενικές διατάξεις περί υπερημερίας του οφειλέτη (άρθρα 343 επ. ΑΚ), η οποία έχει ως προϋπόθεση το πταίσμα του οφειλέτη, το οποίο τεκμαίρεται και την ανυπαρξία αυτού οφείλει να επικαλεσθεί κατ’ ένσταση και αποδείξει ο οφειλέτης (άρθρα 336, 342 ΑΚ), για να απαλλαγεί. Τέτοια ζημία είναι συνήθως το μίσθωμα, το οποίο θα ελάμβανε ο εκμισθωτής από άλλο μισθωτή, εάν του παραδιδόταν το μίσθιο κατά τη λήξη της μίσθωσης. ΑΠ 1512/2000 ΕλΔ 42,1327.

Η αποζημίωση χρήσεως δεν αποτελεί μίσθωμα, αλλά έχει τον χαρακτήρα αποζημιώσεως και, ως εκ τούτου, τόκοι οφείλονται από της επιδόσεως της αγωγής, αν δεν γίνεται επίκληση άλλης προγενέστερης όχλησης.