Ο διαχειριστής της Ομόρρυθμης Εταιρείας

Οι ομόρρυθμοι συνεταίροι που αναφέρονται στο καταστατικό έγγραφο της εταιρείας, υπόκεινται αλληλέγγυα σε όλες τις υποχρεώσεις της εταιρείας, αν και υπογεγραμμένες από ένα μόνο των συνεταίρων υπό την εταιρική επωνυμία. Η διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων ανήκει, αν δεν συμφωνήθηκε διαφορετικά, σε όλους μαζί τους εταίρους.

Αν η διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων ανατέθηκε σε έναν ή σε μερικούς από τους εταίρους οι υπόλοιποι αποκλείονται από τη διαχείριση.

Ο εταίρος που έχει τη διαχείριση από την εταιρική σύμβαση, λογίζεται πως έχει και την πληρεξουσιότητα να αντιπροσωπεύει τους λοιπούς εταίρους απέναντι στους τρίτους.

Οι απαιτήσεις μεταξύ των εταίρων από την εταιρική σύμβαση δεν μεταβιβάζονται. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών σαφώς προκύπτει ότι στις προσωπικές εταιρείες, όπως είναι και η ομόρρυθμη, η εξουσία (και το καθήκον) διαχειρίσεως είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την εταιρική ιδιότητα και για το λόγο αυτό δεν μπορεί η διαχείριση να ανατεθεί με το εταιρικό ή με μεταγενέστερη απόφαση των εταίρων σε τρίτο, μη εταίρο, όπως επί κεφαλαιουχικής εταιρείας.

Μόνον οι απεριόριστα ευθυνόμενοι ομόρρυθμοι εταίροι μπορούν να είναι διαχειριστές και εκπρόσωποι της ομόρρυθμης εταιρείας, και όχι τρίτο πρόσωπο. Με σύμβαση εντολής ή εργασίας μπορεί να ανατεθεί από τους εταίρους σε τρίτο μη εταίρο η διεξαγωγή και ενέργεια διαχειριστικών πράξεων, χωρίς όμως αυτός να γίνεται διαχειριστής της ομόρρυθμης εταιρείας κατά την έννοια του νόμου ούτε όργανο του νομικού προσώπου αυτής.

Επομένως ο όρος του καταστατικού ομόρρυθμης εταιρείας ότι η «διαχείριση» αυτής ανήκει σε τρίτο μη εταίρο δεν αποκλείει τους ομόρρυθμους εταίρους από το να έχουν και να ασκούν αυτοί το δικαίωμα διαχειρίσεως και εκπροσωπήσεως της εταιρείας, σύμφωνα με τον κανόνα του άρθρου 22 του Εμπ. Νόμου. Η εκδοχή του αποκλεισμού των εταίρων από τη διαχείριση με την ανάθεση της διαχείρισης σε τρίτον, αντιβαίνει στον κανόνα ότι ο διορίζων και κύριος των υποθέσεων δεν μπορεί να στερηθεί των εξουσιών που του ανήκουν από την ιδιότητά του αυτή.

Η άποψη ότι μπορεί το καταστατικό να προβλέψει ότι η εκπροσώπηση και διαχείριση της ομόρρυθμης εταιρείας ανήκει σε τρίτο μη εταίρο, με αποκλεισμό των εταίρων, έρχεται προσθέτως σε αντίθεση με την προσωπική φύση της ομόρρυθμης εταιρείας και αντιβαίνει στην αναγκαστικού δικαίου αρχή της αυτοδιαχείρισης που επιβάλλει ο νόμος για τις προσωπικές εταιρείες, ενόψει της απεριόριστης προσωπικής ευθύνης των εταίρων, σε αντίθεση με την περιορισμένη ευθύνη των μετόχων των κεφαλαιουχικών εταιρειών.